رتبه هاى کنکور خیلى خیلى وحشتناک بود حتى خیلى بیشتر از خیلى
در اون حدى که خیلى از کسایى که فکر میکردم دو رقمى یا حداکثر سه رقمى بشن شدن چهار رقمى
کنکور ریاضى که خیلى دست کم میگرفتمش حالا بهم بفهموند اگه بخواى جا پاى بهترینا بزارى فرقى نمیکنى ریاضى باشى یا تجربى باید خیلى سخت تلاش کنى خیلى خیلى سخت
راستش از خودم خجالت کشیدم که میگفتم به داداشم کارى نداشته رتبه اى که تو اوردى الان میفهمم چقدر زحمت کشیده براى رتبش ، چقدر سخت از تفریحاتش گذشته اونم دو سال
میخوام تلاش کنم اما نمیتونم یا شایدم اون اراده اى که باید رو ندارم ، خیلى رو میخواد بهترین رشته ها رو بخواى و براش تلاش نکنى و توقع داشته باشى دو دستى تقدیمت کنن
دانشگاه تهران دقیقا از هفت سال پیش شد ارزوم ، ارزویى که براش هیچ تلاشى نمیکنم و صد در صد نمیرسم بهش نمیدونم چم شده کسى که مصمم مکانیک دانشگاه تهران رو میخواست الان حتى براش مهم نیست رتبش بیست سى هزار بشه
در این حد تو خلسه و مزخرف و تنفر انگیز
دقیقا الان تو موقعیتى هستم که از خودم متنفرم از شخصیتى که بیخ گلوم رو گرفتى به طور وحشتناکى نفرت دارم
